|
Masaż segmentarny został opracowany przez Niemców w latach pięćdziesiątych. Za twórców tej metody masażu uważa się O. Gläsera oraz W.A. Dalicho. Udokumentowali oni tą metodę masażu opierając się na doświadczeniach masażystów dotyczących wzajemnego oddziaływania narządów wewnętrznych oraz tkanek organizmu. W 1896 angielski neurofizjolog H. Head zaobserwował, iż zmiany chorobowe określonych organów wewnętrznych powodują zmiany w stanie pewnych fragmentów skóry. Fragmenty te wykazywały anormalną wrażliwość na ucisk oraz inne bodźce.
U podstaw masażu segmentarnego leży teoria twierdząca, iż określone rejony naszego ciała (skóra, tkanka łączna oraz mięśnie) oraz nasze narządy wewnętrzne mają połączenia nerwowe i hormonalne, które umożliwiają im wzajemne oddziaływanie. Układ, w skład którego wchodzi określony organ i rejon ciała z nim połączony, zwany jest kręgiem czynnościowym.
W wypadku stanu choroby określonego składnika takiego kręgu czynnościowego skutki schorzenia są propagowane do pozostałych elementów wchodzących w skład kręgu czynnościowego. W związku z tym, iż istnieją również połączenia między określonymi kręgami czynnościowymi, stany chorobowe mogą być sygnalizowane przez elementy kręgu znacznie odległe od ogniska chorobowego ujawniając się w postaci zmian odruchowych.
|
